Skivakantie.

 

De zon staat aan een stralend blauwe hemel, eigenlijk niet normaal meer in de winter, maar in de bergen is dit een aangenaam gebeuren, de witte vlakte die met punten en dalen aftekent tegen de blauwe lucht.

Ik ben al een paar keer naar boven geweest en heb bijna alle pistes gehad om te proberen, enkele rode pistes zijn me te zwaar om te doen maar de blauwe zijn over het algemeen redelijk relaxed om te skiën.

Er zijn verschillende liften naar boven die allemaal weer op een andere piste uitkomen, enkele met maar één route naar beneden, anderen weer met verschillende soorten, van de makkelijke blauwe tot te zwarte die stijl naar beneden loopt.

In het midden van de blauwe en rode piste is een freestyle piste voor de skiërs maar vooral voor de snowboarders.

Het is bijna lunchtijd en ik ga nog een keer naar de zespersoons lift, het kan nog net voor dat het te druk wordt op het terras.

Met een vaart ski ik naar beneden naar het niveau waar de skilift staat en sluit aan in de rij die staat te wachten.

Eenmaal aan de beurt laat ik me door het hekje glijden en wacht op de bank die om de hoek komt draaien, met nog twee andere jongens ga ik zitten en trek de beugel naar beneden.

De zon straalt lekker in m’n gezicht en ik doe de mauwen van mijn sweatshirt omhoog zodat ik een beetje een kleurtje kan krijgen.

De jongens naast me spreken een taal die ik niet versta, een druk gebabbel over de techniek die men gebruikt of iets dergelijks.

De een heeft een paar ski’s, de andere jongen die het dichtste naast me zit heeft een snowboard aan een voet hangen, zijn andere voet rust op het steuntje naast mijn ski’s.

‘komen jullie uit Spanje ?’ vraag ik voorzichtig.

ze kijken me op een verbaasde manier aan en schudden voorzichtig nee, ik denk dat ze de vraag niet verstaan hebben en probeer het opnieuw  ‘Spaans ?’ en wijs op de jongen die naast me zit.

‘Tsjechië’ zegt hij dan, nu hij de vraag begrepen heeft.

Ik probeer wat te praten maar er komt geen zinnig woord tot ze over, ze spreken geen frans en engels dus communicatie lijkt onmogelijk.

Jammer denk ik bij mezelf, de jongen naast me is een lekker ding, daar had ik best wat meer mee willen kletsen.

In de kraag van zijn witte ski-jack schud zijn hoofd heen en weer en laat een duidelijke uitdrukking van spijt zien, zijn zwarte haren wapperen in de wind, zijn donkere ogen kijken me even aan en dan draait hij zich weer naar zijn vriend.

Ik kijk af en toe nog even naar de jongen, hij is even lang als ik, heeft middellang haar dat een beetje golft en donkere wenkbrauwen die dun en recht zijn.

Zijn bakkebaarden zijn eigenlijk niets anders dan een baar plukjes lange haren die naar beneden hangen zoals dat alleen bij een jonge jongen kan zijn voordat hij werkelijk baardgroei krijgt.

Onze voeten gaan van de steunen af en we openen de beugel, even later schuiven we gelijktijdig uit de bank de piste op.

Ik wacht even om de jongen de andere schoen in de board te laten binden en dan komt hij me zoevend voorbij ‘tot zo’ roept hij me in gebrekkig Frans lachend na, schijnbaar het enige woord dat hij in het Frans kent.

Ik ga achter hem aan maar al snel gaat hij de freestyle piste op en moet ik hem alleen laten, alleen met de board die hem waarschijnlijk een grotere kick geeft dan wat anders ook.

De andere jongen is een andere piste als ons af gegaan en is waarschijnlijk al veel verder beneden dan ik.

Ik ski rustig naar beneden en neem het laatste stuk naar het restaurant waar ook een groot terras is waar stoelen staan om lekker in de zon te luieren.

Ik klik met de stick de ene ski los en duw met de vrije voet de andere beugel naar beneden om de schoen van de ski te ontdoen.

Dichtbij het terras staan al een hoop ski’s in de sneeuw te rusten terwijl hun eigenaar waarschijnlijk op het terras een broodje zit te eten of in het restaurant een warme maaltijd nuttigt.

Aan het eind van het terras is nog een stoel vrij, er is al een hoop publiek op het terras en het zal in een half uurtje waarschijnlijk niet meer lukken om nog een stoel te vinden.

Ik laat me achterover zakken in de luie houten stoel, ontkoppel de snelsluiters van de schoenen, en geniet even van het heerlijke gevoel van vrije voeten.

Hoe heerlijk skiën ook is, de manier waarop je voeten in zo’n onbuigbare schoen zitten vind ik een ramp.

Het is heerlijk warm op het terras en ik trek mijn sweatshirt uit en eet in een nylon T-shirt wat ik gebruik bij het surfen mijn broodje op.

Dromerig lig ik te genieten van de zomerse zon en vraag me zelf af of het nog wel een goed idee is om weer te gaan skiën, misschien is het hier wel het beste, gewoon lekker in de zon.

Ik trek mijn shirtje uit en laat de zon lekker op m’n blote borst schijnen.

Ik voel de huid tintelen en begin een beetje geil te worden, de gedachte aan de zomer en al die opwindende jongens die weer op het strand komen om te surfen, joggen of gewoon zwemmen en zonnebaden is elk jaar weer een feest voor me.

Ik hou van de zee en het strand en er is dan ook niets mooiers dan een jongen in een zwembroekje aan de branding, of die net uit het water komt en de druppels water over zijn geoliede lijf rollen.

Ik moet me inhouden om niet aan mezelf te zitten.

Ik kijk wat rond en ontdek niet zo ver bij mij vandaan een jongen die net als ik met een naakt bovenlijf in de zon ligt te luieren.

Ik draai de stoel een beetje om wat makkelijker te kunnen gluren maar veel kan ik niet zien, althans, ik kan niet zo ver doordraaien dat ik een mooi uitzicht heb, dat zou teveel opvallen, je gaat tenslotte niet met je rug naar de zon zitten.

Af en toe kijk ik over mijn schouder naar de jongen, hij is net als ik glad en onbehaard en heeft een mooi lijf.

Zijn buikspieren spannen zijn wasbordje of het een paar kabels zijn, wat een lijf heeft die gozer zeg.

Ik moet uitkijken dat ik niet veel zit te gluren, ik ben bang dat het teveel opvalt.

Met mijn hoofd iets gedraaid of ik ergens anders naar kijk observeer ik de jongen in details, zijn donkere haar ligt verward op zijn hoofd, zijn benen iets gespreid op de board die voor hem ligt, met de zonnebril die hij op heeft kan ik niet zien welke kleur ogen hij heeft, maar ik droom er een onwillekeurig een kleur bij.

Wat een stuk zeg, mijn broek begint ondertussen behoorlijk klein te worden.

Door de goud-oranje spiegelende glazen van mijn zonnebril kan hij niet zien waar ik heen kijk dus als ik een beetje doe of ik rondkijk kan ik ongemerkt van zijn schoonheid blijven genieten.

Na en poosje lijkt hij het zonnebaden zat te zijn en trekt zijn shirt weer aan.

Ik kleed me ook weer aan en zoek mijn ski’s op, in de verte zie ik de jongen weer de berg afdalen naar de lift, zijn witte ski-jack hangt nog open en onder de afdaling rommelt hij wat met zijn masker die hij waarschijnlijk aan het schoonmaken is.

Ik klik mijn lompe schoenen in de ski’s en duw me met de sticks af om naar de aflopende helling te glijden, eenmaal daar schiet ik weg en kruis tussen de mensen door naar de lift met de zespersoons bank.

Ik sluit weer aan in de rij en als ik bijna bij het hekje ben zie ik dat de jongen van het terras er nog staat met een voet naast de board, alsof hij op iemand staat te wachten.

Verrek, het is de jongen van de lift, zie ik nu, de Tsjechische jongen met zijn vriend, hij staat zeker op zijn maatje te wachten, en ik kijk rond of ik die al kan zien.

In geen velden of wegen is er iemand te zien die op zijn vriend lijkt maar eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe die er uit ziet, ik heb alleen maar naar zijn ski’s gekeken en die waren groen,  en ik zie hier nergens iemand met groene ski’s.

Ja, ik kan natuurlijk niet ook aan de kant gaan hangen, met een snowboard belemmer je niemand de weg, maar met ski’s is dat anders, dus ik moet maar doorglijden en naar boven gaan, misschien dat ik boven wel op ze wacht, dan kan ik zien dat we met de volgende lift wel bij elkaar zitten.

Eenmaal bijna bij het hekje springt de jongen op en gaat ook voor het poortje staan, net naast me met nog twee plaatsen er tussen.

Hopelijk komt er niemand tussen ons denk ik net op het moment dat het poortje open gaat, en dan schieten we allebei naar voren en wachten op de bank die de hoek om komt.

Ik ga zitten, trek de sticks naar binnen, en pak met mijn rechterhand de beugel bovenons hoofd om als de jongen er klaar voor is te laten zakken.

Even later poseert hij zijn board op de voetensteun en zet zijn andere voet op de steun aan de andere kant.

Ik kijk naar hem en realiseer me dat ik niet gedacht had dat zo’n jonge gozer al zo’n mooi lijf kan hebben.

We praten geen woord met elkaar en ik staar naar hem onderwijl onze lift naar boven zoeft.

Heel af en toe kijkt hij naar mij maar laat dan zijn blik weer op de hoge bergen glijden die zijn enthousiasme alleen maar lijkt te verhogen.

Eenmaal boven glijden we weer samen uit de lift en besluit ik weer om net als de eerste keer op hem te wachten tot hij zijn andere voet heeft aan gegespt, en al snel schuift hij weer voorbij en ga ik hem achterna.

Bij de freestyle gaat hij er weer vandoor en moet ik het weer alleen doen met de mensen om me heen.

In de verte in het dal zie ik al weer spoedig de lift met de zes banken en overleg even met me zelf wat ik zal gaan doen, weer de zelfde lift of ga ik meer naar rechts en neem ik de piste met de bredere helling, in dat geval ben ik zeker de jongen kwijt, dus ik besluit de zelfde weer te nemen.

Nu ben ik aan de beurt om te wachten omdat ik zeker weet dat ik nu als eerste beneden ben, en al een paar meter voor de hekken beginnen, ga ik aan de kant staan om op de jongen te wachten.

Ik kijk nieuwsgierig rond om er zeker van te zijn dat de jongen er nog niet is, en inderdaad kan ik hem niet tussen al de ander snowboarders vinden.

Dan komt tie met een vaart de hoek om zeilen, trapt zijn board overdwars, en remt daardoor snel af en komt net voor me tot stilstand.

Hij lacht een beetje, klikt zijn ene voet los van de board en stept naar de ingang van de banken met mij in zijn kielzog.

Als voorheen gaan we iets van elkaar af staan in de rij zodat er niemand tussen komt staan en al snel zitten we weer met een tussenruimte naast elkaar op de bank, op weg naar boven.

‘waar kom je vandaan ?’ vraagt hij in gebrekkig engels.

‘holland’ zeg ik, en betreur het dat we niet verder zullen komen dan een paar woorden daar hij geen talenknobbel lijkt te zijn.

Ieder woord dat ik probeer te zeggen in het simpelste engels dat er bestaat, wordt door hem met een onbegrijpelijke blik afgedaan als “t zal wel”

‘spreek je Duits ?’ vraagt hij me dan in het Duits.

Ik kijk verbaasd naar hem op en realiseer me dan dat veel mensen in Tsjechië waarschijnlijk Duits spreken dus is het heel normaal dat hij dat ook spreekt, ‘ja’, antwoordt ik gretig met het idee dat we nu dus eindelijk met elkaar kunnen praten.

‘ben je hier ook op vakantie ?’

‘ja, maar ik woon ook hier, althans, ik woon een uurtje of vier hier vandaan, en jij, ben je hier op vakantie ‘ vraag ik.

‘ja, een weekje skiën in de Pyreneeën, ik ben hier eens eerder geweest om te kajakken’

‘aha, vandaar dat mooie lijf van je’ laat ik me ontglippen voor ik er erg in heb, ik hoop dat hij het niet erg vind om z’n opmerking te krijgen maar hij schijnt het wel leuk te vinden.

‘ik kajak veel en dat is een sport waar je een goede spiermassa van krijg’ legt hij me met een knipoog uit.

We zijn te snel boven en ik besluit om ditmaal niet te wachten op hem, onmiddellijk uit de bank race ik er vandoor en wacht een kilometer verder op de jongen, zou die komen of niet ?

Net als ik me omdraai komt hij me voorbij sjezen en remt even na mij af om zogenaamd naar het uitzicht te kijken dat je hier hebt op de bergen om ons heen.

Ik ski weer verder en besluit om ditmaal een andere lift te nemen, kijken of er wat van zijn kant gaat gebeuren.

Beneden bij de vier persoon lift wacht ik even en net als ik besluit om door te glijden naar het poortje komt hij met een vaart tot stilstand precies naast me in de lijn van het stoeltje strak naast mij.

Zodra de veiligheidsbeugel over ons heen is gezakt begint hij weer opgewekt te vertellen over zijn sport en de wilde riviertjes in de franse bergen, ondertussen raakt hij me telkens aan op onwillekeurige onschuldige plaatsen.

‘hoelang blijf je nog ?’ vraag ik.

‘tot vrijdag, vrijdagavond rijden we terug’

‘dus je hebt nog een paar dagen?’ zeg ik, ‘gelukkig, misschien kunnen we samen iets drinken na het skiën’

‘Ok, we zien wel, voorlopig is de dag nog niet om’

we zijn boven na een kleine tien minuten en een aantal aanrakingen tegen mijn been, en dan schuiven we weer samen naar de helling om er vandoor te gaan.

Telkens als ik in de lift zit, zit hij naast me, of omdat ik op hem wacht, of omdat hij op mij wacht, en elke keer proberen we meer aan elkaar te zitten.

Als ik op een rustig stuk wat sloom aan het skiën ben komt hij naast me boarden en lijkt af te wachten wat ik ga doen.

Ik stop op een deel waar bijna geen mensen zijn en als ze komen kun je ze van ver al zien aan komen “dus hier moet het kunnen” denk ik bij mezelf.

Ik stop rustig aan de kant van de piste naast een hoog opgeschoven deel van de baan en kijk naar de jongen die iets hoger aan het glijden is, hij lijkt te twijfelen over wat hij wil gaan doen.

Opeens laat hij de board recht onder hem draaien, racet met een gang op me af en trekt de board weer overdwars om te remmen.

Vlak naast me staat hij stil en legt een arm tegen m’n rug alsof we dikke maatjes zijn die zijn gaan skiën.

Ik kijk hem aan en kijk snel langs hem heen naar boven naar waar de andere skiërs vandaan kunnen komen, geen mens te zien.

Met een hand draai ik zijn gezicht naar het mijne en geef hem snel een kus op zijn mond, voorzichtig, misschien vind hij het niet prettig hier om gekust te worden, maar al snel voel ik zijn tong tegen mijn lippen en open ik gewillig mijn mond.

De zoete smaak van zijn lippen, de zachtheid van zijn huid, de sensuele draaiende beweging van zijn tong zetten me in vuur.

‘hummm’ zegt hij nadat hij me loslaat ‘dat is lekker’

ik kan niets anders doen dan lachen, en knijp hem even in de skibroek die precies op maat lijkt te zijn gemaakt voor zijn mooie lijf ‘laten we verder gaan, de zes persoons weer?.’

‘Ok’, roept hij en raast er weer vandoor.

Ik kan hem met geen mogelijkheid bijhouden en hoop maar dat hij er beneden nog is als ik er aankom.

Als ik beneden kom staat de jongen met zijn vriend te praten, en ze lachen allebei als ik er aan kom, maar zodra ik bijna bij hun voorbij ben komt de jongen weer achter me aan en zorgt er weer voor dat we alleen in de lift zitten.

‘in de lift is het te moeilijk om je te kussen, anders zou ik het doen’ vertel ik hem.

‘ja, dat is jammer, maar ehhhh, wat doe je straks ?’

‘ik ga zo naar beneden en neem een douche, en daarna zie ik wel, misschien een biertje, misschien een wijntje, wie weet.’

‘Ok’ is het enige wat hij zegt, en hij gaat er weer vandoor zodra de beugel over ons hoofd is geschoven, mij achterlatend met mijn gedachte of ik dit wel op de juiste manier heb aangepakt, ik wil immers niets liever dan dat ik een biertje met hém drink, of nog beter, een douche met hem neem.

Mijn fantasie loopt op stapel en ik zie in een waas zijn gewelfde buik voor me in een leuk broekje en een paar mooie benen, maar ik moet me nu concentreren op wat ik ga doen, ga ik mijn plan wijzigen en hem achterna totdat we de pistes af moeten of ga ik nu naar beneden?

Ach, denk ik bij mezelf, ik ga, morgen is er weer een dag en dan zal hij er wel weer zijn, immers, er is niets mooier dan een verlangen, en hoe meer je verlangen is des te heftiger is de liefde, toch ?

Ik ski naar beneden, neem de laatste bocht die naar de centrale skilift gaat en ontdoe me van mijn ski’s, ondertussen rondkijkend of ik de jongen zie.

Niets, geen enkel teken van leven van deze prachtige gozer, geen enkele jongen die maar enigszins op hem lijkt.

Ik klik de snelsluiters van de schoenen los en loop toch een beetje ontdaan naar de grote liftcabines die me naar beneden brengen, naar het stadje onder in het dal, naar het appartement aan de andere kant van de straat van de skilift.